Η Άρτεμις ήταν η δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, βασίλευε στα βουνά και στα δάση, αλλά ήταν και προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων. Η αγαπημένη της ασχολία ήταν το κυνήγι, και στις περιπέτειές της συνοδευόταν πάντα από τις Νύμφες και τα κυνηγόσκυλά της. Κάποτε ο Αγαμέμνονας, βασιλιάς των Μυκηνών και αρχηγός της εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροία, σκότωσε στη Βραυρώνα ένα ιερό ελάφι της Άρτεμης. Η θεά θύμωσε πολύ και διέταξε τον θεό των ανέμων, τον Αίολο, να σταματήσει όλους τους ανέμους στο λιμάνι της Αυλίδας, όπου περίμενε ο Ελληνικός στόλος να αποπλεύσει για την Τροία. Ο χρησμός είπε, ότι άνεμοι θα φυσούσαν μόνο αν ο Αγαμέμνονας θυσίαζε την κόρη του την Ιφιγένεια στο βωμό της Άρτεμης. Ο Αγαμέμνονας με τέχνασμα έφερε την κόρη του στο βωμό για να τη θυσιάσει, την τελευταία στιγμή όμως η Άρτεμη λυπήθηκε την Ιφιγένεια, την άρπαξε από το βωμό και την οδήγησε στη μακρινή χώρα των Ταύρων, να την υπηρετεί σαν ιέρεια στο ναό της. Αυτός ο μύθος ήταν και η έμπνευση του Ευριπίδη για να γράψεις δύο από τις διασημότερες τραγωδίες του.